MH17: sancties
Geplaatst door Hans
Roodenburg op 2 augustus, 2014 - 20:30
© Tobias Kleinschmidt via Wikimedia Commons
Sterke zet van de
Amerikanen op het 'Grand Chessboard'.
Brzezinski
The Grand Chessboard
(pdf) is een bekend boek van de invloedrijke Amerikaanse geostrateeg Zbigniew Brzezinski
(zie foto). De hardliner
Brzezinski was in de jaren zeventig Nationaal Veiligheidsadviseur van de als softie
bekend staande president Jimmy Carter. Eerstgenoemde zijn levensdoel was het
omsingelen en vervolgens op de knieën dwingen van de Sovjet-Unie. Encirclement and suppression heet deze
strategie in de millitaire handboeken. Brzezinski was hier zo door geobsedeerd,
dat hij de opkomst van radicale islamistische bewegingen in het Midden-Oosten
en Zuid-Azië niet zag aankomen.
De VS werden compleet
verrast door de machtsovername van de ayatollahs in Iran en de daarop volgende
vernederende gijzeling van Amerikaans ambassadepersoneel. Maar Brzezinski had
geen oog voor het gevaar van die radicale islamisten, en zag in hen vooral
geschikte bondgenoten tegen de Sovjet-Unie. In het Afghaans-Pakistaanse grensgebied
werden zij door de Amerikanen voorzien van moderne wapens (later zelfs van
Stinger luchtafweer-raketten) en vervolgens aangemoedigd om in Afghanistan over
te gaan tot een guerrilla tegen de Russen *). Het is niet overdreven om Brzezinski
te beschouwen als de schepper van Al Qaida.
In 2007 dook Brzezinski
ineens op in de entourage van - toen nog - presidentskandidaat Barack Obama.
Een voorteken van naderend onheil. Want hoewel zijn formele invloed in
Washington waarschijnlijk beperkt is, is zijn gedachtegoed nog springlevend. De
recente
missie van Victoria 'fuck the EU' Nuland in Kiev (encirclement) bewijst dat. De economische
sancties (suppression) die deze
week tegen Rusland zijn afgekondigd en die neerkomen op een economische
oorlogsverklaring van de EU aan Rusland, vormen - geheel in de lijn van
Brzezinski - het logische vervolg.
MH17
Over de toedracht van de
crash van vlucht MH17 weten
we weinig meer dan dat het toestel hoogstwaarschijnlijk is neergeschoten. Wie geschoten heeft, laat staan wie erachter zit is
vooralsnog niet bekend, al zijn de speculaties niet van de lucht. Toch ontstond
hier in het Westen al meteen een sfeer als zou bij wijze van spreken de
Russische president hoogstpersoonlijk aan de knoppen hebben gezeten.
Uitlatingen van westerse leiders zoals de premiers van het Verenigd Koninkrijk
en Australië droegen daar zeker aan bij.
Het is temidden van al het
tumult en alle emoties niet zo opgevallen, maar de Amerikanen kwamen - aldus telegraaf.nl - vijf dagen
na de crash met een opvallend milde lezing
van de toedracht op de proppen:
De Amerikaanse inlichtingendiensten
denken dat het neerschieten van het Malaysia Airlines-vliegtuig boven Oekraïne
waarschijnlijk een vergissing is geweest van pro-Russische separatisten. De
Amerikanen hebben geen aanwijzingen voor rechtstreekse Russische betrokkenheid,
meldden Amerikaanse media.
De opstandelingen zouden volgens
Amerikaanse inlichtingenmensen niet hebben geweten dat hun doelwit een
passagiersvliegtuig was. De VS weten overigens niet precies wie persoonlijk
verantwoordelijk is geweest voor het afvuren van de luchtdoelraket, zeiden de
functionarissen tegen CNN.
Maar Rusland zou wel „de voorwaarden
geschapen” hebben voor het neerschieten van de Boeing met 298 mensen aan boord
door de rebellen te bewapenen. De Amerikanen zouden geen direct bewijs hebben
dat de raket uit Rusland kwam en aan de rebellen was geleverd.
Heel verstandig natuurlijk
van de Amerikanen. Geen beschuldigingen uiten die ze later weer zouden moeten
intrekken. Voor de publieke opinie in het Westen stond van meet af aan vast dat
de dader in Moskou moest worden gezocht en daar hoefden de Amerikanen niet nog
eens een schepje bovenop te doen. Een hardere toon zou bovendien nogal ongepast
en hypocriet overkomen, aangezien de Amerikanen zelf boter op het hoofd hebben
vanwege het neerhalen
- in 1988 - van een Iraanse Airbus (vlucht IR655), waarbij alle 290 inzittenden
om het leven kwamen.
Oorlog
Inmiddels zijn we surfend op de golven van
emoties na de crash van MH17, wel een oorlog met Rusland ingerommeld.
Vooralsnog alleen een economische oorlog, maar wat niet is kan nog komen.
Formeel houden de economische sancties die als een oorlogsverklaring zijn op te
vatten geen verband met MH17. Dat kan ook moeilijk anders, want over de
toedracht van de crash weten we nog bijna niets zeker, laat staan over het
antwoord op de schuldvraag. Maar het momentum van zo'n
incident is wel goed aan te grijpen om de bevolking in een oorlogsstemming te
brengen. Omdat de publieke opinie - opgehitst door de media, die daar nog
steeds mee doorgaan - de Russen als daders had aangewezen, was het verder een
fluitje van een cent om die sancties door te drukken.
Hoewel men in de lidstaten
van de EU ook niet vies zal zijn van een regime
change in Moskou, zijn het toch vooral de Amerikanen die - in de
geest van de Brzezinski-doctrine - dit doel nastreven. En het mooie is dat niet
zij, maar de lidstaten van de EU de prijs van die oorlog gaan betalen. De
economische betrekkingen van de VS met Rusland stellen immers toch al weinig
voor, terwijl dit voor die van de EU met Rusland bepaald niet het geval is.
Zoals gebruikelijk zullen vooral de Noordelijke landen - in het bijzonder
Duitsland en Nederland - de schade moeten betalen, want de Fransen hebben zich
als gewoonlijk weer kunnen drukken door een uitzondering te bedingen voor hun reeds lopende wapenleveranties. En ook in de toekomst
zullen zij zich hoogst waarschijnlijk weinig aantrekken van de afgesproken
sancties, met in hun kielzog de andere Zuidelijke lidstaten.
Het zal u niet verbazen dat
ik, gelet op het voorgaande, die sancties een onzinnige onderneming vind.
Waarom laten wij ons voor het karretje van de Amerikanen spannen? Waarom moeten
wij onze toch al kwakkelende economieën blootstellen aan de risico's van een
handelsoorlog? Maar er is meer. Arjan Erkel wees daar
gisteren op in het radioprogramma Bureau Buitenland. In plaats van de confrontatie aan te gaan
met de Russen zouden wij in de EU er beter aan doen samenwerking met ze te zoeken
met het oog op dreiging die uitgaat van de radicale islamistische krachten die
overal aan de Europese zuidflank in opmars zijn. En hiermee is de cirkel rond
en zijn we weer terug bij de blinde vlek van Brzezinski voor de radicale
islamisten.
*) Aanvankelijk was deze guerrilla gericht tegen het pro-Russische regiem in Afghanistan, maar met de bedoeling om een Russische interventie uit te lokken. Deze opzet slaagde en zo werden de Russen opgezadeld met hun eigen 'Vietnam'.